Proxecto LIFE: Maximizar a produción de biogás con tecnoloxías de vangarda para unha maior dispoñibilidade de recursos e ferramentas dixitais para aumentar a eficiencia

Unha das tecnoloxías máis eficientes para reducir as emisións de gases de efecto invernadoiro (GEI) no sector dos residuos é a dixestión anaeróbica (DA). A digestión por aire é un proceso que ofrece oportunidades non só para minimizar os volumes de residuos, senón tamén para producir enerxía renovable en forma de biogás e biometano. Tradicionalmente, as tecnoloxías de digestión asistida (DA) consideráronse un tratamento axeitado para os lodos de depuradora xerados nas plantas de tratamento de augas residuais (EDAR), xa que melloran a produción de fontes de enerxía alternativas para apoiar o proceso de tratamento de augas residuais. Isto pode reducir os custos operativos e limitar a dependencia doutras fontes de enerxía. Non obstante, o proceso ten limitacións.

A hidrólise de residuos orgánicos complexos adoita ser ineficiente, o que resulta en longos tempos de retención, o que resulta en biorreactores de gran tamaño e unha produción reducida de biogás. Para mellorar a hidrólise e acelerar a produción de metano, varios estudos recomendaron métodos de pretratamento químicos, térmicos ou biolóxicos, ou unha combinación destas técnicas. Estas prácticas poderían descompoñer a complexa estrutura dos lodos, reducindo a masa sólida, desintegrando substancias extracelulares complexas e mellorando a produción e a cinética de metano durante o tratamento.

Ademais, a sonicación (que é un proceso de aplicación de enerxía sonora para axitar partículas ou fibras descontinuas nun líquido) úsase amplamente para xestionar as augas residuais nas plantas de tratamento de augas residuais. Esta técnica facilita a descomposición da materia orgánica por parte dos microorganismos. Isto permite tempos de retención de biomasa máis curtos, o que reduce o tamaño do reactor e, en consecuencia, o investimento de capital.

A pesar de ser unha tecnoloxía madura, a dixestión anaeróbica en modo de monodixestión (unha única materia prima) enfronta varios desafíos. A dixestión simultánea de dúas ou máis materias primas, chamada codixestión anaeróbica, é unha alternativa que pode axudar a estabilizar o proceso de dixestión e aumentar a produción de biogás, o que á súa vez mellora a viabilidade económica do proceso. A codixestión implementouse a grande escala en varias plantas de tratamento de augas residuais de todo o mundo, pero aínda non se desenvolveron ferramentas que axuden a alcanzar o seu máximo potencial.