Birusak uztak hobetzeko: IBMCP-ren (CSIC-UPV) proposamen bat

Landareen Biologia Molekularreko eta Zelularreko Institutuko (IBMCP) eta Valentziako Unibertsitate Politeknikoko (UPV) ikertzaile talde batek artikulu bat argitaratu du 'Nature Reviews Bioengineering' aldizkari zientifikoan, landareen osasuna hobetzeko birus ahulduak erabiltzearen alde eginez. Paradoxa hau azpimarratzen du: txertoak eta gene-terapiak asko erabiltzen dira gizakien eta animalien osasunerako, baina haien nekazaritza-erabilera oraindik ez dago baimenduta, ingurune oso mugatuetan ere ez.

Birus ahulduak uztak hobetzeko

Nazioarteko ikerketa-talde honek, Landareen Biologia Molekularreko eta Zelularreko Institutuak (IBMCP) zuzenduta (Espainiako Ikerketa Zientifikoen Kontseilu Nazionalaren (CSIC) eta Valentziako Unibertsitate Politeknikoak (UPV) zuzenduta), landareen eta laboreen osasunerako teknologia honen onurak guztiz aprobetxatzeko jarrai daitezkeen bideak azaltzen ditu bere artikuluan.

Taldeak uste du birus arinduak erabiltzea uztaren kalitatea hobetzeko, muturreko eta aldakor klima-baldintzen aurrean erresistenteagoak izan daitezen, edo gizakien elikadura hobetzeko elikagai-osagarriak ekoiztea alternatiba eraginkorragoa eta iraunkorragoa izan daitekeela agrokimikoak erabiltzea baino, eta hazkuntza-metodo tradizionalak baino azkarragoa.

Agrokimikoen erabilera murriztu dezaketen geneak

Egileek iradokitzen dute landareei kalterik egiten ez dieten birus ahulduetatik eratorritako bektore birikoak erabil daitezkeela laboreetan gene espezifikoak txertatzeko, haien ezaugarri agronomikoak hobetzeko. Adibidez, landareetan loraldia eragitea eta uztak bizkortzea; hobetutako labore barietateak garatu; landareen egitura aldatzea mekanizaziora egokitzea errazteko; lehortearekiko tolerantzia handitu; edo gizakien osasunerako onuragarriak diren metabolitoak ekoiztea, beste aplikazio batzuen artean.

Erreferentzia zientifikoa:

Pasin, F., Uranga, M., Charudattan, R., Kwon CT Birus onak diseinatzea uztaren errendimendua hobetzeko. Bioeng errebisio nazionala (2024). https://doi.org/10.1038/s44222-024-00197-y

Artikulua sarbide irekian eskuragarri: https://rdcu.be/dH1Jw