Recursos fitoxenéticos

Certificado de formación expedido pola INEA-Escola Universitaria de Enxeñaría Agraria.

Contido:

• Conservación dos recursos fitoxenéticos: estratexias e técnicas empregadas para preservar a diversidade xenética das especies vexetais de interese agrícola e ecolóxico, garantindo a súa dispoñibilidade para as xeracións futuras e o seu uso sostible.
• Bancos de xermoplasma: exemplo, cultivo in vitro: instalacións e metodoloxías empregadas para almacenar e preservar o xermoplasma de especies vexetais, con énfase no cultivo in vitro como técnica clave para a conservación do material xenético.
• Características técnicas das sementes: análise das propiedades biolóxicas e físicas das sementes, como a súa viabilidade, xerminación, taxa de crecemento e adaptabilidade, que son aspectos fundamentais para a súa conservación e uso en programas de mellora xenética.
• Leguminosas: Estudo das especies pertencentes á familia Fabaceae, destacando a súa importancia ecolóxica e económica, o seu papel na fixación do nitróxeno atmosférico e o seu valor na nutrición humana e animal.
• Criopreservación de xermoplasma: técnica avanzada para a conservación a longo prazo de material xenético vexetal mediante o seu arrefriamento a temperaturas extremadamente baixas, o que preserva a viabilidade das especies durante períodos prolongados.
• Información relacionada co xermoplasma: datos xenéticos, fenotípicos, ecolóxicos e agronómicos relacionados co xermoplasma, que facilitan a selección e mellora de variedades adaptadas a diferentes condicións ambientais e necesidades agrícolas.
• Xermoplasma silvestre: recursos xenéticos de especies vexetais non cultivadas que se poden empregar para mellorar as características dos cultivos comerciais mediante a incorporación de xenes de resistencia, adaptabilidade ou valor nutricional.
• Xermoplasma forestal: Conservación e estudo dos recursos xenéticos das especies forestais, esenciais para a restauración ecolóxica, a produción de madeira e a mellora da biodiversidade nos ecosistemas forestais.
• Caracterización do xermoplasma: proceso de identificación e análise das características xenéticas, morfolóxicas, fisiolóxicas e agronómicas do xermoplasma, co fin de seleccionar os mellores materiais para o seu uso en programas de mellora e conservación.
• Caracterización morfolóxica: estudo das características externas das plantas, como o tamaño, a forma, a cor e a estrutura, que son útiles para a clasificación e selección de variedades ou especies con trazos desexables.
• Caracterización de isoenzimas: análise de isoenzimas, que son variantes do mesmo encima, para avaliar a variabilidade xenética das especies e a súa relación coa adaptabilidade e o rendemento en diferentes condicións ambientais.
• Caracterización molecular: unha técnica que emprega marcadores xenéticos e análise de ADN para identificar e mapear a variabilidade xenética dentro dunha poboación ou especie, o que permite unha maior precisión na selección e mellora dos cultivos.
• Estudo da diversidade xenética: análise detallada da variabilidade xenética dentro e entre as poboacións de especies vexetais, co fin de comprender mellor os patróns de evolución, adaptación e conservación dos recursos fitoxenéticos.
• Aplicacións dos estudos de diversidade xenética: uso da información xenética obtida para mellorar os programas de mellora de cultivos, desenvolver variedades máis resistentes ás enfermidades e ao cambio climático e conservar especies ameazadas.

Obxectivos

Este curso ten como obxectivo introducir os recursos fitoxenéticos, como conservalos e como caracterizalos para a súa aplicación a calquera necesidade futura.